/p. 68/ non rarefactione, sed arcus vi, qui utrinque
distrahit et utroque, dum nititur redire ad situm
suum liberum, non a fune coactum. Ubi
vero tenditur arcus et funis adducitur in fibulam,
si rumpatur funis, rarefactioni est adscribendum.
DIALOGUS XIII.
De aëre exsufflato et ventilato.
Alex. –
Memini legisse satyri cuiusdam,
ex illis, quod Deos delira putavit et
adoravit antiquitas, acutissimum
dicterium. Cum enim hospitem eundemque
captorem suum, aperto
ore, in manus suas insufflantem videret, scite
quaesivit ab eo cur id efficeret. Respondit
hospes id quod erat, ut eas scilicet excalefaceret.
Obmutuit tunc satyrus. Verum enimvero,
cum, paulo post eundem hospitem suum,
ore restricto, in offam sufflantem conspexisset,
curiosulus alioquin quaesivit rursum qua de
causa. Respondit ille ut frigidiorem et
esui aptiorem redderet. «Apage – ait statim sylvanus –
eiusmodi animalis consortium, in cuius
ore latet et frigidum et calidum». Sed rationem
tu reddas: cur aër, ore lato exsufflatus calidus
est, angusto frigidus? I. C. – An quia – inquit Aristoteles[5]
– ex ore aperto multum prodit aëris, qui
calidus cum sit et praepotens, ab externo aëre
Indice
|
Pagine introduttive |
|
LIBER PRIMUS De Coelo et Aere |
|
LIBER SECUNDUS De Aqua et Terra |
|
LIBER TERTIUS De Animalium Generatione et Affectibus quibusdam |
|
LIBER QUARTUS SUBTILISSIMUS De Religione Ethnicorum |